Powtórzona Gail

ze zgrzebnego jedwabiu - poprzednia trafiła jako prezent dla koleżanki.
Chciałam mieć taką również dla siebie , dokupiłam dwa motki i na urlopie zabrałam się za dzierganie.
Skończyłam wreszcie i mam dość mieszane uczucia- rozpędziłam się trochę i wyrobiłam oba motki, około 600 metrów, więc chusta po wypłukaniu w wodzie ze sporą ilością octu (farbowała jak zaraza) i lekkim zblokowaniu okazała się wielgaśna- a chciałam mieć niewielką do zamotania do białej bluzki ... Z poprzedniej robótki pamiętałam, że słabo się naciągała, nie chciałam też zostawiać niewyrobionych resztek (został z metr włóczki :) , więc trochę mnie poniosło...
Poza tym tak cieniowana włóczka nie nadaje się do ażurowej robótki z konkretnym wzorem, widać tylko maziaje, a wzór ginie.
Ale mimo tych wszystkich zastrzeżeń muszę przyznać, że chusta podoba mi się , jest bardzo przyjemna w dotyku i z pewnością będzie w użyciu, może rozjaśni mi trochę często noszone czernie.
Wyjątkowo niewdzięczna jest w fotografowaniu, księżycowe kolory tak pochłaniają i odbijają światło, że prezentuje się trochę jak bura szmata, ale z kronikarskiego obowiązku i mimo wszystko zdjęcie wrzucam :)

Zdecydowanie lepiej prezentuje się ogródek- parę zdjęć wspominanej wcześniej mojej drugiej ulubionej róży i ogródkowy misz-masz. Cudnie jest, niestety dziś przypomniały sobie o moim zakątku komary i nie pozwoliły celebrować wieczornej lampki schłodzonego wina... A tak mi się marzył wieczór na tarasie, kiedy dogorywałam w piekielnie gorącym biurze (dziś miałam tam pewnie ze trzydzieści stopni, lato, psiakość)! Na szczęście za dwa miesiące przeprowadzka i wreszcie zakosztuję luksusu- latem chłodu , a zimą ciepła :)