Wydrukowałam schemat świątecznego

serduszka, wyciągnęłam z zapasów cudne płótno, nawlekłam czerwoną mulinę i zonk- okazuje się, że takich malutkich krzyżyków to już nie dam rady wyhaftować... Oczy na to nie pozwolą.
Jak niepyszna wyszukałam zeszłoroczną czerwoną grubą kanwę, dla odmiany nawlekłam śmietankową mulinę i wyhaftowałam zaplanowane serduszko.
Tyle że na takiej grubej kanwie to wyszło raczej serducho, słusznych rozmiarów :)
No i nie nadaje się na zawieszkę, jak było pierwotnie planowane.
Poczeka teraz, aż nauczę się szyć poduchy z aplikacjami i zyska należne miejsce, a do tego czasu schowałam je za szybkę.

(niestety, nie udało mi się zrobić porządnego zdjęcia bez prześwietlenia)

Ponieważ nadal nie mogę się zdecydować, co wrzucić na druty, w trakcie przygotowywania niedzielnego obiadu namówiłam córę , żeby nawlekła mi trochę koralików, bo dawno już miałam ochotę spróbować zrobić jakąś bransoletkę.
Początki nie były łatwe,dwie pierwsze wyszły trochę za sztywne , ale już wywędrowały dla wnuczki E. - nawet nie zdążyłam zrobić zdjęcia- a ja popadłam w kolejny nałóg :)))
Łomatko, jakie to wciągające !
I w dodatku efekt jest błyskawiczny, w porównaniu z dzierganiem- na drutach czy szydełku robię bardzo wolno, a na bransoletkę wystarczy mi wieczór (mimo że ten u mnie nie zaczyna się wcześniej niż 20-21 ).
Świetna zabawa , machnęłam już sobie dwie bransoletki, a teraz kończę komplet dla E.- niespodziankowy naszyjnik i bransoletkę, bo aż jej się oczy zaświeciły, jak zobaczyła moją, mimo że nie na razie nie szaleję i zrobiłam sobie takie oto zwyklaczki :

Lecę dziubać dalej, zanim wystygnie zalewa do śledzi po kaszubsku, parę centymetrów bransoletki wydziergam :)